Er was eens… een bit.
Een klein, krachtig vonkje van logica dat leerde reizen van het ene device naar het andere.
Hij leerde hoe hij moest praten met routers, hoe hij zijn identiteit veilig hield, en hoe hij zich verdedigde tegen kapers op de kust.
Kortom: hij leerde denken.

En dan kwam Vlaanderen. Daar waar we drones te lijf gaan met “registratieplicht” en ander gezwam..

Neenee, in een vlaag van beleidsdrift besloot men dat informatica te belangrijk was om… als vak te behouden. Het zou voortaan “geïntegreerd” worden; een soort digitale mayonaise over de rest van het curriculum.
Resultaat: een béétje coderen hier, een snuifje “veilig internet” daar, en vooral veel onduidelijkheid.
Een leerling die écht wil leren hoe een computer denkt, hoe netwerken spreken, of hoe data beweegt? Die mag dat vooral zelf uitzoeken.

De verdwijntruc van informatica

We hadden ooit een stevige richting: Informatica­beheer.
Niet hip, niet fancy, maar wel degelijk. Leerlingen leerden er denken in structuren, begrijpen hoe systemen praten, en bouwen met inzicht.

Vandaag heet dat APDA; een naam die zelfs AI niet meteen begrijpt.
“Applicatieontwikkeling en Data­beheer”, oké… maar waar is de ziel gebleven?
Waar is de trots van de leerlingen die na jaren bits temmen hun diploma kregen?

En erger nog: in het kleurenpalet van de nieuwe onderwijswereld kreeg APDA een rood tintje.
Rood voor “dubbele finaliteit”.
In de hoofden van [te] veel ouders: “slechts TSO, hé meneer”.
Een doodzonde voor een richting die net de fundamenten van de toekomst draagt.

Geen proever, geen teaser, geen toekomstblik

Wie in de tweede graad wil proeven van informatica, krijgt niets dan kruimels.
Geen enkel vak, geen project, geen ontdekkingstocht die de vonk kan doen overslaan.
We verwachten van jongeren dat ze “digitale burgers” worden,
maar weigeren hen te tonen hoe de digitale wereld écht werkt.

Het is alsof we zeggen: “Je moet kunnen rijden, maar kijk vooral niet onder de motorkap.”
Of: “Je moet kritisch denken over AI, maar leer vooral niet hoe AI denkt.”

Tijd om de bit weer te laten reizen

APDA verdient beter.
Informatica verdient beter.
Onze leerlingen verdienen beter.

Laat ons opnieuw vertrekken van dat kleine wonder: de bit die reist van device naar device.
Laat hem botsen, leren, beveiligen, coderen, communiceren.
Laat hem leerlingen meenemen in de logica van systemen, de elegantie van algoritmen en de kracht van samenwerking.

De toekomst spreekt binair, maar Vlaanderen mompelt.
Hoog tijd om weer luidop te spreken, met de taal van denken, ontwerpen, en bouwen.

APDA moet geen rood* vak zijn. Het moet gloeien.
Van passie, van inzicht, van trots.

• = dubbele finaliteit, voor vele ouders nog een “TSO” richtinkje

---

💬 Lees ook mijn eerdere oproepen:

• Dag Hilde, met je mening over codering (2017)
• Moest daarom informatica verdwijnen? (2020)