Ik las uw brief en vind het dapper dat u, in uw hoedanigheid op de COP 27, even de mantel ging uitvegen. Die mantel waarin hoofdklevers, soepgooiers, ordeverstoorders en ander onfraais zich hardnekkig blijft nestelen. Iedere manier lijkt hen nodig om ons geweten omtrent de verwoesting van de aarde te blijven schoppen. Bon, de groeiende aversie en apathie voor het thema waarop u alludeert op ’t einde, moet ook deze leraar aardrijkskunde er bijnemen.

Het thema “Klimaat” deed nu al wel héél wat inkt, liever dat dan soep, vloeien. 1 zin in uw brief trok alvast zodanig mijn aandacht dat ik niet tot dinsdag kon wachten iets te schrijven. Wat riep de grootste weerstand op bij uw tegenstanders? Uw riedeltje van minder,minder, minder is er eentje van de jaren 60 is; welnu.. Laat nu net dat dinsdag een kritische vraag zijn ( van mij ).

1 ding moet je die keetschoppers nageven.. men is weer, weliswaar gepolariseerd, bezig over het klimaat, maar of het onder een ideaal gesternte gebeurt? Zijn we met teveel is zo’n ondenkbare vraag geworden. Ik ga ze toch aan, die uitdaging. In de klas over het klimaat beginnen,.. dat is zelfkastijding geworden. Gezucht, gekreun en ogengedraai is de oogst. Het geeft onze grootste klimaatactiviste ( volgens HLN ) alvast weer meer gelijk: ‘Waarom nog naar ’t schooltje gaan?’ Gelukkig denk ik een antigif voor dit mantra te hebben gevonden; een legoventje!

Een poppetje dat zich, net als Musk ogenschijnlijk, afvraagt of we niet met tevéél op deze aardkloot rondlopen! Het werd de aanzet voor een queeste: “#devraagvan9miljard”. Een zoektocht die ongetwijfeld nog méér vragen dan antwoorden gaat oproepen. Nu dinsdag 15 november, de dag van 8 miljard, start ik deze, meer dan waarschijnlijk, laatste reis. De laatste in dienst van en voor het onderwijs! Mijn cirkel zal dan rond zijn. Mijn mantra en leidraad voor deze onderneming blijft :

Jongeren dat geven wat politici maar niet lijken te kunnen: “Hoop en vertrouwen.”

Tot dinsdag
Met energieke groet
Spaceman aka Aang