Het aantal dominosteentjes is amper te tellen!

4 op de 10 voedingsproducten overwegen te stoppen of toch op z’n minst de productie te temperen. Stijgende voedselprijzen, supermarkten die producenten onder druk zetten, minder grondstoffen, duurdere energie om te bakken en braden… Het ganse wereldvoedselprobleem wordt er enkel complexer door. Maar het legt nu wel enkele systeemfouten bloot. Jammer genoeg voor mij weer “food for thought“. Zeker als je weet dat in Isaac 3 we dit al voorzichtig aankaartten. (link)

‘Grappig‘ was het nieuws van het centwafeltje dat misschien dra niet meer in de rekken liggen zal. (link) Een uitbesteding van Mondelez, in casu LU Herentals aan een Oekraïens bedrijf. (bron De Tijd). Laat nu ook deze Amerikaanse gigant in het boek “Gigantisme” van Geert Noels de revue passeren. Op pag 100 staat deze figuur te blinken en sloeg even de angst me om het hart. 4 op 10, toch niet deze 10 was spontaan mijn reflectie. Wel is het zo dat ..

… een klein aantal grote ondernemingen bepaalt welke grondstoffen er worden gebruikt, wat er in de winkelrekken komt en wat er uiteindelijk op uw bord belandt.

bron Gigantisme – Geert Noels pag 99

Het is dus wel degelijk van belang goed te weten welke foodshocks er op til zijn. Dat de Italianen dra zonder pasta komen te zitten, zou wel eens tot menig maagzweer kunnen leiden. (bron Vilt). Kleinere, voor ons onbekende fabrikanten gooien er effectief de handdoek in de ring.

Terug naar Mondelez. Het is altijd interessant om de leerlingen de impact te laten ervaren door eens nét wat langer stil te staan bij wat zij ‘maar’ een fait-divers vinden. Als je via deze economische blog (link) de brands van Mondelez verzameld ziet, valt hen héél misschien dat logootje van Lu op. En laat hen dan eens zoeken naar welke producten er onder deze noemer vallen, ontdekken ze dat de centwafers hier terug te vinden zijn. (link). In mijn klassen wordt wel eens geopperd dat de eerste link een beetje opportunistisch door brands van Lu nog eens apart te vermelden ( Belvita als voorbeeld ). In 2018 liet de CEO van Mondelez, Dirk van de Put, een Belg godbetert, optekenen dat een nieuwe fabriek in ons land niet opportuun was. Had ie maar een glazen bol gehad (link, betaalmuur).

Het is dus geen eenvoudig fluitje van een cent om een wafertje voor 1 cent te maken, me dunkt. Welnu, “dankzij” de oorlog in de Europese graanschuur zijn dit dingen die toch eens dringend herbekeken moeten worden.

Dus lokaal kopen om zo de despoot een hak te zetten is buiten de gigantisten gerekend die de middelen hebben om de grondstoffen voor de neus van deze kleine bedrijven weg te kapen. Op deze manier is dan de krantenkop te interpreteren. Kleinere bedrijfjes ( en zo kom je snel aan 4 op 10 ) moeten wel de duimen leggen.

fotocredit: be.openfoodfacts.org ( CC 3.0 )