Dag Love.Tomorrow Conference, nog niet??

Laat me een beeld voor je schetsen

Een man staat in de harde, gebarsten laterietgrond van Gambia.
Geen tractor of ploeg, enkel gewapend met eenvoudige schoffel.
Eentje lokaal gesmeed uit generaties van overleven.

Met geduldige handen snijdt hij een halve maan in het landschap.
Geen put. Maar een gebaar.
Geen aarde die gewoon wordt omgekeerd. Wel een daad van hoop.

Die man, dat ben ik.
In februari 2026 sta ik daar.
Niet om te praten over de toekomst. Maar om haar uit te graven.
Met iets dat dat een Earth Smile noemt.

“Ik”, neen een enthousiast team van 4 leerkrachten en 12 leerlingen, klaar voor een ervaring die 16 levens voorgoed inkleuren met een zaadje van geloof en hoop, iets waar Tomorrowland ook wil voor staan!


Wat is een Earth Smile?

Een halve maanvormige kuil, met de hand gegraven.
Gemaakt om regenwater op te vangen.
Om de bodem te laten ademen. Om zaden te laten wortelen.
Om microklimaten te scheppen waar zelfs hoop weer kan kiemen.

Het is oeroude kennis, gedragen door nieuwe wetenschap.
Een bescheiden ingreep met het potentieel van een kettingreactie:

Meer water → Meer groen → Meer verdamping → Meer wolken → Meer regen.

Zo eenvoudig. Zo krachtig.
Zonder jargon. Zonder afleiding.
Gewoon: actie.


Waarom nú?

Omdat de ITCZ, de Intertropische Convergentiezone, verzwakt.
Omdat de regenzones schuiven. En Omegablokade het woord van het jaar dreigt te worden.
Omdat klimaatpatronen beginnen te wankelen. Systeemveranderingen zetten zich in.

De woestijn kruipt gestaag verder.
Maar niets daarvan is onomkeerbaar.

We weten dat rehydratatie en herbebossing wolken kunnen terugbrengen.
Wat we te weinig doen?
Het daadwerkelijk dóén.

Daarom wacht ik niet op beleid.
Ik provotype de toekomst. Eén Earth Smile per keer.


Van provocatie naar provotype

Dit is geen project.
Het is een levend prototype.
Een provotype, dat de wereld uitdaagt om verder te denken dan wat kan, en te tonen wat moet.

Geen vragen meer als: “Schaalt dit wel op?”
Maar eerder: “Zo ziet hoop eruit, wanneer ze opschaalt.”

We meten vocht, bodemleven, albedo, wolkendichtheid.
We ontwikkelen educatieve programma’s, in Europa én Afrika.
We verbinden leerlingen, wetenschappers, verhalenvertellers.

En vooral:
We laten de aarde opnieuw glimlachen.


Waarom Love.Tomorrow?We zoeken partners. Verbinding. Versterking. Verbeelding.

Geef ons één Earth Smile die viraal gaat. Eén.
En we toveren een dor landschap om tot een levend canvas van klimaatherstel.

Geen conferenties. Geen slogans. Wel schoppen in de grond.

Want als de aarde teruglacht,
dan klinkt dat als de mooiste muziek van de toekomst.


Waarom een vlinder?

Het symbool van Love.Tomorrow is een vlinder.
Toevallig? Absoluut niet.

De vlindereffect-theorie van Edward Lorenz leerde ons:
De kleinste beweging kan een storm op gang brengen.
En vandaag weten we:
Dat klopt. In het klimaat. In het leven. In ons denken.

Eén Earth Smile.
Eén gebogen gebaar van zorg in de Sahel.
Eén eerste adem van herstel.
Dat is het begin van wat ik noem een Butterfly Forest:

Een levend netwerk van herbebossingstechnieken,
schimmelmycelia, waterlogica en menselijke waardigheid
samengebracht onder het symbool van de vlinder.

Verrijkt met een voedselbos en de techniek om van lucht water te maken. Peltier vond daarvoor al het elementje uit, aan Vito om het effectief en efficiënt te kunnen implementeren


Dus ja. Dit is mijn provotype.

Geen concept.
Een belofte.
Een stille revolutie in halve manen.

En ik vraag aan jou Love.Tomorrow,
en aan iedereen die vleugels draagt:
Geef ook ons vleugels.

Laten we samen de storm opwekken…
die de regen terugbrengt.

Laat ons graven waar anderen blijven praten.
Laat ons vlinders planten in plaats van plannen.
En wie weet

Misschien is de glimlach van de aarde
wel het nieuwe geluid van Tomorrow!

Plaats een reactie