Op de vooravond, of liever ochtend voor onze pedagogische studiedag zucht ik..

Zuchten omdat voor het zoveelste jaar de zoveelste “heldere geest” het licht nog altijd niet ziet. Na een brede schare van sprekers en workshops gaan we weer per vakje samen zitten. We buigen ons over vier vragen. Die vragen zijn voor haast ieder vak hetzelfde.

Daarna worden wij, aardrijkskundeleerkrachten samen gezet. 3 scholen, 3 visies. Een bonte bende, alleen al daarom intrigerend en leerrijk. Struggelt iedereen of net niemand met die issues die mij al jaren bezig houden?

Wat betekent aardrijkskunde nu eigenlijk?

Aardrijkskunde is de moeder der wetenschappen en heeft minstens 2, liefst 3 uur nodig. Die discussie ga ik vandaag, 25 sept 2023 niet voeren maar… Kunnen wij, 3 scholen, 3 violen stemmen? Speelt ons geo-orkest unisolo of jazzen we er maar verder op los?

Via 4 mandatorische vragen wordt de boel aan de wiggel gehouden. Zo kan er een pijl op het peil van deze dag getrokken worden. Maar is het uniformiteit of versterking? Controle of net groei.

• De laatste vraag moest de eerste zijn:
  ” Welke van de gevolgde workshops is bruikbaar?” Ik hoop dat we uit de lijst van breed scala konden afdekken en niet er 5 maanden geleden gekozen werd met de optiek lekker bij mekaar zijn.
  
• Pas dan is de eerste vraag relevant:
  “Hoe kunnen wij, collega’s, elkaar ondersteunen in ons vakgebied?
  Ik ben hier wel nieuwsgierig naar. Sinds dit jaar ben ik pas actief in de VLA. Dit is de vakorganisatie met als doel leerkrachten aardrijkskunde te (her)groeperen en te ondersteunen. Inspanningen van geëngageerde collega’s. Jammer genoeg lijken we steeds minder zoden aan de dijk te leggen. Daarnaast is er de provinciale werking WAA. Deze drempelverlagend maandelijkse samenkomst zou deze vraag irrelevant moeten maken, maar toch..
  Dus dit is voor mij een kleine queeste, een zoektocht naar de niet-beweegredenen. Ik vrees dat wederom het praktische naar boven gaat komen.
  
• Welke expertise en materiaal zouden we met mekaar delen en hoe?
  Als de vorige vraag ingevuld raakt, heeft deze zin pas zin.

Maar, zal het praktische het halen van het pragmatische? Kunnen we tot een visie komen of ziet ieder de eigen waarheid? Heeft het zin een lijn van 1 tot 6 te trekken als we ons niet kunnen onttrekken van een handboek, wat slechts een middel is!

Wat met een deze rode draad?
1. De aarde geeft. => Liefde voor onze planeet
2. De mens neemt! => Hoe gebruiken we deze unieke plek?
3. Hoe lang nog?=> Welke grenzen zijn er en hoe blijven we binnen de perken?

Wat met het geloof of ongeloof over het menselijk vermogen de problemen aan te pakken?
Hoe sta je, in je lessen tegenover die plak-activisten die onrechtstreeks ons vak rechtstreeks treffen?
Wat met actualiteit? Overwint deze het leerplan en bijhorende tijdsdruk? Het onderdeel geopolitiek is zo ondergewaardeerd, zelfs onbestaande. Ik hoop volgend jaar het congres van de VLA, onze vereniging leraars aardrijkskunde, te kunnen “kapen” in het teken van geopolitiek.

Wie blijft hangen in het geloof dat wij een klimaatvak zullen worden? Al de rest werd ons ontnomen door een ideologische strijd. Deze strijd vond plaats tussen een minister en een aftredende koepel- en pilaarbijter van het Katholieke onderwijs. Over beiden valt wat te zeggen, maar dat ze enkel zichzelf belangrijk vonden werd onlangs pijnlijk duidelijk!

Kortom, ik hoop persoonlijk mijn elan te herwinnen om de 10 plagen uit te schrijven. 1 januari wordt knap krap. Mijn nieuwe uitdaging is hardware in de 3de graad op te krikken naar een hoger niveau. Want ook daar faalt het middelbare onderwijs haast grandioos!