Dat is het eerste regeltje code dat m’n leerlingen vanop afstand moeten leren coderen in Python tijdens deze covid-9 malaise.

Het is ook voor mij het eerste regeltje van mijn laatste keer dat ik Ik Leraar opnieuw opstart! Als ik het naar  mijn gevoel goed inschatten kan, zal het onderwijs nooit meer hetzelfde zijn na deze COVID-19 periode en eerlijk gezegd hoop ik het ook.

Nog een luttelijke 15 jaar en dan mag ik het hoofd er bij of naast neerleggen. Alhoewel ik er haast van uit ga dat ik eerder, zoals Tommy Cooper, al lesgevend ten onder zal gaan. Het is een dubbel gevoel, maar het is er wel.

Bevreemdend hoe je iets zó graag kan doen dat je er haast aan ten onder gaat.

En ja ik ben al wel eens ‘ten onder gegaan’ en nu in deze “COVID-aanloopleren” situatie overkomt me het weer. Ikzelf werk me krom en dubbel en krijg haast niets er voor in return. Da’s trouwens één van de redenen waarom ik deze schrijf-het-even-van-me-af blog toch ben herbegonnen ( en nu blijft deze staan! ).

Deze site is strak, sober, beeldarm en textueel complex. Misschien wel een restant van een Latijnse scholing.  Het voor de sporadische lezer express moeilijk gemaakt, zodat de pareltjes van inzichten en ervaringen na meer dan een kwarteeuw lesgeven ontdekt moeten worden. Ze worden niet zomaar aan de zwijntjes gegeven. Ik versleet meerdere ministers van onderwijs en telkens ik met hen in overleg mocht gaan, vielen de monden op de grond. Gamification en level-leren wa’s da?

Mijn ideale onderwijswereld, na COVID-19, zou een combinatie zijn van het Dalton-onderwijs, gecombineerd met individuele zorgtrajecten en een vrij open, doch gestuurd, examinerend systeem gedompeld in een Sudburysausje! Tekst en uitleg kan je in deze blog her en der vinden, àls je de energie en moed hebt te zoeken he. Deze blog lijkt wel haast een venster op mijn chaotisch brein, maar ik heb ze allemaal op een rijtje, wees daar maar héél zeker van!

Uw rots in de onderwijsbranding…