Vandaag is het dag op dag 5 jaar geleden dat ik het mandatarisschap voor de gemeente Kontich mocht opnemen.

Toegegeven, ik had vanaf dag 1 héél wat ambities. ( lees hier het artikel )

1. De openbare gebouwen verduurzamen ( van olie en gas los ) door ESCO-contracten te onderhandelen en een rollend fonds op te zetten.
2. Kontich verledden ahv eenzelfde rollend fonds, bekomen door de energiebesparingen op de oudste lampen.
3. Een zonnepark op het zwembad leggen waarin gezinnen zonder dak hier hun ( virtuele ) 10 KVA park hadden mét terugdraaiende ( virtuele ) teller.
4. Een windmolen in eigen beheer, waarbij stroom verdeeld werd vanonder de kerktoren, euh windmast, uit!
5. Via een eigen slim energieopslagsysteem het licht laten branden in onze gemeente, ondanks een eventueel afschakelplan.
6. Samen met een energieleverancier een andere benadering van energieverbruiken uitbouwen via slimme toepassingen teneinde het distributienet te ontlasten, maar wel nog steeds te gebruiken ( lees niet te belasten ).
7. Een lager distributietarief voor de gemeente Kontich bedingen door aantoonbare substantiële ontlasting van het grid tijdens piekmomenten en ondersteuning in dalmomenten.

Kortom ipv Feldheim an Rhein een Kontich an E19

Tja het is ietsje anders uitgedraaid. Van bovenstaande puntjes is er voorlopig niets van in huis gekomen, maar is het toch al het één en ander in beweging. Enkel, als het van de netbeheerders, dra enkelvoud, zal het nog minstens 10 tot 15 jaar duren eer er iets van in huis komt en aan welke prijs godverbeterd!

Ik heb de voorbije jaren wel rond gekregen dat

• de deal tussen Eandis en China State Grid niet is doorgegaan.
• de Europese commissie zich gaat afvragen of het wel de taak is van een netbeheerder om bepaalde taken uit te baten.
• er een kerntakendebat op gang is gekomen. Hamvraag is:”Wat moet een netbeheerder wél doen”.
• de netbeheerder zonneparken gaat faciliteren vanaf 2018
• de budgetmeter een digitale meter is geworden en minder stigmatiserend is geworden voor de gebruikers.
• momenteel tot volgende week donderdag de fusie tussen Eandis en Infrax nog altijd niet rond is.

Dat laatste is de initiële aanzet tot deze post, maar deed me wel op een soort van “most-wanted” list belanden bij zowel Electrabel als Eandis. Alhoewel valt er met de nieuwe CEO van eerstgenoemde wel land te bezeilen. Dat zou ik graag zo snel mogelijk te weten komen.

Op dinsdag 27 valt de eindbeslissing over de fusie tot 1 groot distributiebedrijf Fluvius genaamd.

Over deze fusie is héél wat minder inkt gevloeid dan destijds de deal met China State Grid. Het is ook niet zozeer de fusie an sich die, naast het feit dat we dan 1 monsterbedrijf hebben die alles in handen wil krijgen rond elektriciteit én gasbedeling. Zo wilde Eandis nog snelsnel voor 1 euro alle openbare verlichting van een gemeente in handen krijgen.

Wat mij wel stoort is het verhaal rond Zefier, een investeringsvehikel waarmee Bart Tommelein tracht het coöperatief veld mee af te kopen én er ook een beursgang mee rond te krijgen. Als het nu echt was zoals wij het voorstelden, was er geen vuiltje aan de lucht. Maar als de raad van bestuur alvast een eerstegraadslijn heeft met Engie, dan weet je alwel dat het wederom een kluitje is waarmee de kandidaat-burgemeester van Oostende in het energieke riet is gestuurd.

En zo houdt het riedeltje dat er véél energie en geld naar Parijs stroomt, jammer genoeg stand.

Ik had graag een level-playing field gehad, Het zou het verwezenlijken van mijn eerste 7 puntjes vergemakkelijken.

Uw wakkere mandataris

Wordt vervolgd… volgende week.